Do końca lat 50. nie było jednolitego systemu oznaczania lokomotyw spalinowych. Pierwsze lokomotywy z przekładnią elektryczną oznakowano symbolem literowo-cyfrowym (Lwe55, Lwe58), w którym liczba oznaczała, jak dla parowozów, rok zatwierdzenia konstrukcji. Aktualnie obowiązuje oznakowanie (np. SP32-204) składa się z:
-numeru serii SP32
-numeru inwentarzowego 204
Poszczególne symbole w znaku serii oznaczają:
SP32-204

Rodzaj trakcji:
S - spalinowa

Przeznaczenie eksploatacyjne lokomotywy:
P - do ruchu pasażerskiego
U - do ruchu pasażerskiego i towarowego (uniwersalna)
M - do pracy manewrowej

Określenie rodzaju przekładni, sterowania wielokrotnego i kolejności wprowadzenia do eksploatacji:
01 - 09 - przekładnia mechaniczna, bez sterowania wielokrotnego
10 - 14 - przekładnia mechaniczna, sterowanie wielokrotne
15 - 24 - przekładnia hydrauliczna, bez sterowania wielokrotnego
25 - 29 - przekładnia hydrauliczna, sterowanie wielokrotne
30 - 39 - przekładnia elektryczna, bez sterowania wielokrotnego
40 - 49 - przekładnia elektryczna, sterowanie wielokrotne

W każdej z grup (np. 30 - 39) poszczególne konstrukcje oznaczono liczbami, według kolejności wprowadzenia do eksploatacji (SM30, SM31, SP32 itd.). Wyjątkowo dla lokomotyw serii SM42i SP42, reprezentujących dwa różne typy przyjęto ten sam numer "42" ze względu na jednakową charakterystykę trakcyjną oraz te same podstawowe podzespoły. Podobnie jak w trakcji elektrycznej pojazdy tej samej serii otrzymywały kolejne numery inwentarzowe od 01 lub 001 wzwyż. Odrębnymi zakresami wyróżniano pojazdy o innych cechach konstrukcyjnych, np.:
ST44 od 001 wzwyż - seria podstawowa
ST44 od 2001 wzwyż - pojazd na tor szeroki itd.
Lokomotywy niektórych serii były poddawane przebudowie, polegającej na wyposażeniu w układ elektrycznego ogrzewania składu pociągu. Pojazdy serii SM30 i SM42 później SP45 zachowały swoje numery inwentarzowe, zmodyfikowano jedynie znak serii - odpowiednio na SP30, SU42, SU45. Natomiast lokomotywy SP42 po przebudowie zaliczono również do serii SU42, ale z nową numeracją od 501 wzwyż.

System oznaczania elektrycznych zespołów trakcyjnych(EZT) był pierwotnie taki sam jak wagonów osobowych; numer inwentarzowy (wagony silnikowe od 91 001 wzwyż, zespoły wagonów doczepnych od 92 001 wzwyż) i literowy znak serii (np.silnikowe ECmx). Podobne zasady obowiązywały po wojnie, choć i nieco inaczej tworzony był znak serii literowych. Tymczasowe oznaczenia serii rozpoczynały się od E51, numery inwentarzowe od 01 wzwyż.Aktualnie obowiązuje oznaczenie (np. ED72-018) składa się z:
-znaku serii ED72
-numeru inwentarzowego 018

ED72-018

Rodzaj trakcji:
E - elektryczna

Przeznaczenie eksploatacyjne:
D - do ruchu dalekobieżnego
N - do ruchu lokalnego (jednostka "normalna")
W - do ruchu podmiejskiego w węzłach z wysokimi peronami (jednostka węzłowa)

Określenie konstrukcji, układu wagonów, zasilania i kolejności wprowadzenia do eksploatacji:
51 - 69 - EZT 3-wagonowy, prąd stały 3kV
70 - 79 - EZT 4-wagonowy, prąd stały 3kV
80 - 89 - samodzielny wagon silnikowy, zasilanie dowolne
90 - 93 - EZT 2-wagonowy, prąd stały 800V
94 - 99 - EZT na inny rodzaj zasilania niż wyżej wymienione

W latach 1958-1969 norma przewidywała zakresy numerów dla zespołów zasilanych prądem przemiennym.

W każdej z grup (np. 51 - 69) poszczególne elementy konstrukcyjne oznaczono liczbami, według kolejności wprowadzenia do eksploatacji (EW51, EW52, EW53 itd.). Zasady nadawania numerów są takie, jak dla lokomotyw. W ramach jednej serii numeracja może być pogrupowana w oddzielnych przedziałach, np.:
EN57 od 001 wzwyż - seria podstawowa
EN57 od 601 wzwyż - tylko z wagonami klasy II
EN57 od 2001 wzwyż - z rozruchem impulsowym itd.
W EZT wszystkie wagony noszą ten sam numer inwentarzowy, ale wyróżnione są symbolami literowymi umieszczonymi bezpośrednio za nim:
s - wagon silnikowy
r - wagon doczepny z kabiną sterowniczą (rozrządczy)
d - wagon doczepny bez kabiny sterowniczej
Wagony jednego rodzaju wyróżniano dodatkowo literami "a", "b", np.:
ED72-018ra,
ED72-018sa,
ED72-018sb,
ED72-018rb,
W praktyce stosowane jest też oznaczenie wagonów kolejnymi literami "a", "b", "c", "d", bez rozróżnienia ich cech konstrukcyjnych.

Pierwsze lokomotywy elektryczne eksploatowano na PKP od 1936 roku, oznakowano symbolem "El." i numerami 101 do 106. Dla następnych pojazdów przydzielono kolejne zakresy numerów (201, 301, 401 itd.). Ogólne zasady tego systemu obowiązywały praktycznie do połowy lat 50 gdy wprowadzono tymczasowe oznaczenia składające się ze znaku serii (E01, E02 itd.) i, oddzielono myślnikiem numer inwentarzowego (dla każdej serii od 01 wzwyż), np. E04-01. Aktualny system, obowiązujący od 1.07.1959 r. (również dla trakcji spalinowej) wprowadzono normą RN-58/MK-00001. Pełne oznaczenie pojazdu (np.ET22-303) składa się z:
-znaku serii ET22,
-numeru inwentarzowego 303,
Poszczególne symbole w znaku serii oznaczają:

ET22-303

Rodzaj trakcji:
E - elektryczna

Przeznaczenie eksploatacyjne lokomotywy:
P - do ruchu pasażerskiego
T - do ruchu towarowego
U - do ruchu pasażerskiego i towarowego(uniwersalne)
M - do pracy manewrowej

Określenie konstrukcji, układu osi, zasilania i kolejności wprowadzenia do eksploatacji:
01 - 14 -układ osi Bo`Bo`, prąd stały 3kV
15 - 19 -układ osi Bo`Bo`prąd przemienny(nie wprowadzono)
20 - 34 -układ osi Co`Co`, prąd stały 3kV
35 - 39 -układ osi Co`Co`, prąd przemienny(nie wprowadzono)
40 - 49 -inny niż wyżej wymieniony układ osi lub system zasilania

W każdej z grup (np. 20 - 34) poszczególne konstrukcje oznaczono liczbami, według kolejności wprowadzenia eksploatacji (EU20, ET21, ET22 itd.). Pojazdy każdej serii otrzymywały kolejne numery inwentarzowe, od 01 wzwyż (gdy przewidywano większą ilość egzemplarzy od 001). Norma zalecała taki sposób numeracji, który pozwoliłby określić umownie dodatkowe cech, nie ujęte w oznaczeniu serii. W praktyce stosowano oddzielne grupy numerów, np.
EU07 od 001 wzwyż - seria podstawowa(typ 4E)
EU07 od 301 wzwyż - konstrukcja zmodyfikowana (typ 303E)
Tu pojazdy obu grup mają jednakową charakterystykę trakcyjną, ale różnią się budową i nie mogą być łączone ze sterowaniem wielokrotnym

Jest na kopalni lokomotywa,
Pot z niej nie spływa,ani oliwa,
Wielka i ciężka stoi na torze,
To spalinowa lokomotywa.

Żaru tu nie ma wcale,
I para też nie bucha,
Tu silnik spalinowy,
Co maszynisty słucha.

Choć przy pociągu stoi,
Ten postój nie trwa wiecznie,
Oględzin trza dokonać,
Aby jechać bezpiecznie.

Gdy wszystko jest w porządku,
Na semaforze "wolna",
Mechanik sygnał daje,
I pociąg rusza z wolna.

Najpierw to powoli,
Toczy się maszyna,
Jakby jakiś opór,
Trzymał ją na szynach.

Wtem huk jakiś wielki,
Niesie się po nocy,
To silnik dieslowski,
Nabrał pełnej mocy.

Wśród huku i zgrzytu,
Zniknęła maszyna,
Pozostał swąd spalin,
I stukot po szynach.

Semafor swe oko,
Czerwone zapalił,
Wsłuchując się w hałas,
Niknący w oddali...

Układ osi (właściwie; zestawów kołowych) jest podstawową cechą konstrukcji pojazdu trakcyjnego, informująca o budowie podwozia i układu napędowego a pośrednio również o cechach eksploatacyjnych.

Ilość osi tocznych ( nie napędzających) w jednej grupie oznacza się liczbami arabskimi:
1 - jedna oś toczna
2 - dwie osie toczne

Ilość osi napędowych w jednej grupie (w jednej ramie) oznacza się dużymi literami:
A - jedna oś napędna,
B - dwie osie napędne itd.

Napęd indywidualny (każdy zestaw kołowy napędzony oddzielnym silnikiem trakcyjnym) wyróżnia się dolnym indeksem "0"(zero), a praktycznie małą literą "o":
Bo - dwie osie napedzane indywidualnie
Co - trzy osie napędzane indywidualnie

Zgrupowanie osi w jednym wózku wyróżnia się dodatkowo apostrofem:
Co` - wózek 3-osiowy z napędem indywidualnym,
(1A)` - wózek 2-osiowy z jedną osią toczną i jedną napędną

Przykłady:
C trzy osie lokomotywy z napędem grupowym(np. wiązarowym)

B`2` dwuosiowy wózek toczny z tyłu,dwuosiowy wózek napędny z napędem grupowym z przodu

A`1` jednoosiowy wózek toczny z tyłu, jednoosiowy wózek napędny z przodu

Bo`Bo`+Bo`Bo` lokomotywa dwuczłonowa, każdy człon oparty na dwóch wózkach dwuosiowych z napędem indywidualnym

Pojazdy szynowe, zaprojektowane i produkowane w Polsce oznakowane są symbolem typu, który stosowany jest w dokumentacji konstruktywnej, niezależnie od znaku serii nadawanego przez użytkownika taboru. Obecnie stosowane reguły oznaczenia typu, obowiązujące zasadniczo od 1963 roku ustala norma nr ZN-02/PKP-3500-16. Znak typu składa się z trzy cyfrowego numeru i symbolu literowego, które określają:

218 Mc

Numer kolejny projektu konstrukcji, w którym pierwsza cyfra oznacza:
Dla lokomotyw:

A same rumuny 060DA są przebudowywane w Craiovej na serię 062DA. W Rumunii jeżdżą przede wszystkim na osobówkach i pospiesznych. Dobrze że DB Schenker dba o serię ST43 to samo CTL (szopa Kostrzyn Towarowy - naprawy bieżące). Niestety nasze Cargo woli modernizować ruskie ST44 niż ST43 ( i tną murmuny na potęgę)

[ Dodano: 2010-06-28, 13:55 ]
Poza tym po przebudowie hałas nie jest taki straszny ze względu na zastosowanie materiałów dźwiękochłonnych w kabinie maszynisty

Zakładam temat, ponieważ brakuje go w tym dziale, a jak sądzę jest potrzebny niemniej jak zestawienia IR czy RE i dokładam pierwszą cegiełkę.

R-5031 Babiak-Toruń Główny odjazd 05:12

Mimo iż to jedyna para na północnym odcinku węglówki, to wszystko przebiegło sprawnie. O 04:40 podstawiono jednostkę EN57 (nie pamiętam numeru) klasyczne malowanie (żółto-niebieskie) FULL PLASTIK. Punktualnie o 5:12 gwizdek i odjazd. Co ciekawe mimo kiepskiego rozkładu zapowiedzi nadal są. Zanim kibel odjechał przetoczyły się trzy towary, jeden Lotos-STK (szestikolak ET23) z beczkami na północ, potem byk Cargo z mieszanym składem do Inowrocławia i wreszcie byk z platformami na południe do Karsznic (także Cargo). Warto dodać że kibel FULL PLASTIK był z ZPR Bydgoszcz del PR Poznań (rewizja 2008 ZNTK Mińsk Mazowiecki)