16.04.2013, 09:17
Związek Radziecki w latach 30 i 40 ubiegłego wieku postawił swoim inżynierom zadanie wybudowania potężnych i oszczędnych lokomotyw parowych. Musiały one posiadać potężną moc ale i też musiały być przystosowane do słabych nawierzchni kolei CCCP.
1. Projekt parowozu o układzie osi 1-7-1:
Ten projekt został zbudowany w Ługańsku w grudniu 1934 roku.
Ze względu na ograniczenie nacisku do 20T/os towarzysze radzieccy zaproponowali umieszczenie aż siedmiu osi wiązanych w sztywnej ramie oraz dwa dwuosiowe wózki toczne
po każdym z przeciwnej strony. Oś I,II i VI,VII były osiami przesuwnymi. Niestety wadliwa konstrukcja ramy, niedbalstwo produkcyjne powodowało to że twór ten wykolejał się na większości rozjazdów CCCP. Miał być przeznaczony do obsługi tras z Donbasu do Moskwy.
Nigdy nie wszedł do eksploatacji a jedynie odbył parę jazd pokazowych w Moskwie w 1935 roku. Nieznane są jego dalsze losy.
![[Obrazek: 1-7-1_a.jpg]](http://www.csmk.cal.pl/wynalazki/1-7-1_a.jpg)
![[Obrazek: 1-7-1_b.jpg]](http://www.csmk.cal.pl/wynalazki/1-7-1_b.jpg)
1. Projekt parowozu o układzie osi 1-7-1:
Ten projekt został zbudowany w Ługańsku w grudniu 1934 roku.
Ze względu na ograniczenie nacisku do 20T/os towarzysze radzieccy zaproponowali umieszczenie aż siedmiu osi wiązanych w sztywnej ramie oraz dwa dwuosiowe wózki toczne
po każdym z przeciwnej strony. Oś I,II i VI,VII były osiami przesuwnymi. Niestety wadliwa konstrukcja ramy, niedbalstwo produkcyjne powodowało to że twór ten wykolejał się na większości rozjazdów CCCP. Miał być przeznaczony do obsługi tras z Donbasu do Moskwy.
Nigdy nie wszedł do eksploatacji a jedynie odbył parę jazd pokazowych w Moskwie w 1935 roku. Nieznane są jego dalsze losy.